Bir AVM'nin açılıs hikayesi

Malumunuz bloğumun ismiyle müsemma, bu zamana kadar bütün iş hayatım şantiyelerden ibaret oldu,

yeni mezun tıfıl bir mühendisken, kendimi bir şekilde kucağında bulduğum şantiyelere zamanla bağımlılığım oluştu, herkesler ne-nasıl-niye şantiye-bayansın zor olmuyo mu filan derken, ben birini bitirip diğerlerinin heyacanıyla yanıp tutuşuyodum,bu süreçte çok sevsem de bunalma noktasına geldiğim anlar da olmadı değil,bunu gören sevgili  ebeveynlerimin baskısı ile :) tamam  bundan sonra uslu kız olup anne babamın  sözünü dinliycem ve ofis ortamında çalışcam deyip,  başka bi işe girmiştim, heyhat gel gör ki  o ofis gün geçtikçe üstüme üstüme gelmeye başladı, bilmem kaç katlı binada,  pencere arayıp taze hava almaya çabalarken, camların kilitli olduğunu görmemle, şoklar yaşayıp, akşamı zor edip, eve koşuyodum :)  Tabii bu monotona ancak ve ancak 3 ay dayanabildim, işte 1,5 yıldır çalıştığım bu şantiyemle tanışmam da, tam bu süreçte vesilelerle oldu :) Hem evime çok yakın olan, hem de daha önce deneyimlemediğim alışveriş merkezi projesi, benim için reddedilemez bir teklifti. Proje güzel,taşeron firmalar iyi,kaliteli mühendisler var, iş öğreniyorum daha ne isterim diye düşünceler içerisindeyken, maalesef Rabbim tekrar yaşatmasın dediğim bir sürü zorluklar yaşadım- yaşadık daha doğrusu..gece haberlerinde 11 bedenin diri diri yanarak  kül olduğunu öğrenip ah vah diye iç çekerken,ertesi sabah işe gittiğimde olayın kendi şantiyemde olduğunu öğrendim, polis belediye teftişler vs. derken 40 gün şantiyede iş durduruldu, hepimiz üzgündük ama elden gelen bir şey yoktu, kendi ekiplerimiz ve firmamız olarak iş güvenliği açısından problemimiz olmadığı için, ekiplerimizden kimseye zarar gelmemişti ama vefatların acısı bütün ekipleri çalışanları moralman mahvetmiş ve bir çoğu "lanet olsun burada kazanacağım paraya" diyerek memleketlerine dönmüştü.. Ortada, başlamış ve yarısından fazlası bitmiş bir proje ve inşaat vardı,bir şekilde devam etmesi ve bitirilmesi gerekiyodu, Zamanla maalesef gerçek suçlular cezasını bulamasa da, teftişler sonlandıktan sonra yeniden işbaşı yaptık..Eski tempoya geri dönmek hiçbirşey olmamış gibi çalışmak tabii ki zordu ama yapılabilecek başka bir şey de yoktu bence,medyada çıkan haberlerin abartısı ile söylenenlerin uygulanması bence gerçekçi değildi, proje bir şekilde sonlanmalıydı..Bu kadar uzun iç döküşten sonra asıl diyeceğim nokta, artık bu şantiyenin sonuna geldik ve sonunda bir sürü zorluklara rağmen açılışı yapabildik..Artık şantiyede yada avm'de diyelim son rötüşları yapıp, eksikleri giderdikten sonra, işimiz sonlanacak..Sanırım burada öğrendiklerimi-gördüklerimi-yaşadıklarımı-tanıdığım insanları-aldığım hayat derslerini başka hiç bir yerde bulamıycam..

Şimdi yine fotoğraflarla bir avm'nin iç yüzünü görelim :)

Bu fotoğrafta resmen zemin betonu yeni dökülüyodu 

Gel zaman git zaman biraz şekillenmeye başladı 

Karlar yağdı kışlar geçti

Önceki postlarımda da sürekli yazdığımı neye dönüşeceğini bi türlü anlamdıramadığımız Roket :)

Şimdi Cafe oldu :)

Bu sarkan kablolar Food Court Yemek katında süslü püslü lamabalara dönüştü

Son 15 gün kalaya kadar halen inşaat halindeydi nasıl yetiştircez diye mahvolduk 

Tırmanma duvarı alttaki gördüğünüz halini almadan önce böyleydi

Son günlerde mağazalar iyice şekillenmeye başlamıştı

Gezdiğiniz o süslü püslü mağazalar öncesinde böyleydi :)

Vee açılış galası günü dışardan bakınca parıl parıl ama arka planında halen yetişmemiş bi sürü iş vardı :)

Avm uzay temalı olduğu için uzaylılar bizi karşıladı :)

Avm'nin halka açıldığı gün ise tüm ekip bir hatıra fotoğrafı çektirdik, 

fotoğrafçımız grup şefimizdi ve tüm herkesi kareye sığdırmak için alttaki yolu seçti :)

Vee artık Şantiyeler biter hatıraları kalır ..